Για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Σαν πέφτει η αυλαία, δεν τελειώνει η μαγεία Ξεκινά. Το θέατρο — παλιά ψυχή με καινούργια μάτια — στέκει εκεί, ανάμεσα σε φώτα και σκιές, να αφηγείται την αλήθεια μέσα από ψέματα, να ξεγυμνώνει τον άνθρωπο φορώντας του ρόλους. Η σκηνή, μια μικρή γη κι ο ηθοποιός, ο κόσμος της. Κάθε λέξη, ανάσα. Κάθε κίνηση, καρδιοχτύπι. Και εσύ, θεατή, δεν παρακολουθείς απλώς. Συμμετέχεις. Πονάς, γελάς, ανασαίνεις με την ιστορία. Γίνεσαι κομμάτι της. Ξεχνάς ποιος είσαι για να θυμηθείς ποιος μπορείς να γίνεις. Στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, τιμούμε όχι μόνο την τέχνη, αλλά και τη συνάντηση. Εκείνη τη σπάνια, ιερή στιγμή όπου άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, φωτίζονται απ’ το ίδιο φως και ενώνονται κάτω από την ίδια σιωπή. Γιατί το θέατρο είναι ζωή. Και η ζωή, μια σκηνή. Και εμείς, πάντα ερμηνεύουμε. Λεωνίδας Μανωλικάκης