Για εκείνους που είναι πάντα παρόντες
Δεν τη βλέπεις στις ειδήσεις, ούτε τη μετράς με αριθμούς.
Τη νιώθεις όμως εκεί όπου ένας άνθρωπος σταματά για να βοηθήσει έναν άλλον, χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα.
Την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού δεν την φωτίζουν πυροτεχνήματα, αλλά μικρές, αθόρυβες πράξεις. Ένα χέρι που σηκώνει έναν άνθρωπο όρθιο. Μια αγκαλιά που φτάνει λίγο πριν τα δάκρυα. Ένα «με χρειάζεσαι;» που σπάει τη σιωπή της μοναξιάς.
Εθελοντής είναι αυτός που λέει «είμαι εδώ» όταν όλοι οι άλλοι κοιτούν αλλού. Είναι η ήσυχη φωνή που ψιθυρίζει: «ο κόσμος μπορεί να γίνει λίγο καλύτερος, αρκεί να δοκιμάσουμε».
Ο εθελοντής δεν έχει στολή, ούτε τίτλο. Φοράει τα καθημερινά του ρούχα και κουβαλάει μαζί του μόνο την απόφαση να μη συνηθίσει την αδιαφορία. Πηγαίνει εκεί όπου λείπει κάτι: ένα πιάτο φαγητό, ένα βιβλίο, μια κουβέρτα, μια λέξη παρηγοριάς. Και αφήνει πίσω του ένα μικρό, σχεδόν αόρατο, ίχνος: την αίσθηση ότι ο κόσμος μπορεί να είναι πιο ανθρώπινος.
Αυτή η μέρα είναι ένας ψίθυρος προς όλους μας: ό,τι δεν αλλάζει «από μόνο του», αλλάζει από εμάς. Με μια κίνηση, με ένα χαμόγελο που προσφέρεται χωρίς αντάλλαγμα. Γιατί ο εθελοντισμός είναι η τέχνη να κάνεις χώρο, μέσα στη δική σου ζωή, για τη ζωή των άλλων.